Toen weefgetouwenfabrikant Picanol in 2002 besliste om zijn activiteiten te verplaatsen naar een locatie buiten het centrum, was dit voor de stad Ieper een uitgelezen kans om d.m.v. een herbestemming van deze grootschalige site de relatie tussen de binnenstad en de 20ste-eeuwse uitbreidingen te versterken. Na een ruimtelijk onderzoek werd naast een aantal ruimtelijke krachtlijnen ook voorgesteld om deze herhuisvesting te koppelen aan een aantal eigen huisvestingsproblemen. In plaats van de muziekschool, kunstencampus, bibliotheek en het archief uit te breiden en te renoveren op hun huidige plaats, werd voorgesteld deze te bundelen op deze site. Onder andere omdat ervaringen met klassieke uitvoeringsopdrachten niet altijd even succesvol waren, werd beslist de gehele herbestemming, bestaande uit zowel het publiek als privaat programma, via een publiek-private samenwerking te realiseren.

Reeds bij de opstart van dit onderzoek werd een gemeentelijke stuurgroep opgericht, bestaande uit een aantal gemeentelijke ambtenaren en beleidsmensen. Deze stuurgroep bleef het project opvolgen tot de uitvoering. Bovendien werd deze op cruciale momenten uitgebreid met een aantal externe PPS-ervaringsdeskundigen, waaronder het kenniscentrum PPS.

Met de eigenaar werd initieel een aankoopovereenkomst opgemaakt die uiteindelijk uitmondde in een effectieve aankoop door de stad. Parallel werd na een selectie- en gunningsfase in 2004 een private partner geselecteerd voor de uitvoering van dit project. In het weerhouden voorstel werd vooropgesteld om de meest waardevolle industriële gebouwen te herbestemmen tot een bibliotheek en een muziek- en kunstencampus. Op die manier gaven de gebouwen een extra uitstraling aan deze publieke functies.

Ieper verkreeg voor dit project onder meer subsidies in het kader van de sanering van leegstaande en verkrotte bedrijfsruimten, evenals een projectsubsidie vanuit het Vlaamse stedenbeleid.